دخترای ما بعد از پشت سر گذاشتن روزمادر و روزپدر، حالا برای رسیدن روز دختر لحظه شماری میکردن.

۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ روز دورهمی ما تو یه پارک نزدیک مدرسه بود با حضور مادرها و دخترها.

بعد از صرف صبحانه‌ی خانوادگی تو فضای باز و هوای دلچسب، و انجام ورزش صبحگاهی گروهی، نوبت یک چالش بود، درست کردن یک فیجت با کمک مامان‌ها.

فیجت‌ها که آماده شد باهاش کلی بازی کردن و حالا نوبت همخوانی شعر روز دختر بود، البته با چاشنی حضور خانمی که نوازنده‌ی دف بودن و حسابی شور این همخوانی رو بیشتر کردن.

ما توی زمین چمن بودیم و وقتی یه فضای باز می‌بینیم یاد مسابقه میفتیم، مسابقه‌ی طناب‌کشی مادرها و دخترایی که با هیجان مامان‌هاشون رو تشویق میکردن.

این روز بیادموندنی با دریافت هدیه‌ها و پذیرایی برای بچه‌ها بیادموندنی‌تر شد.

گل دخترم! تو بهانه زندگی منی
چشمانت دریا و عطر تنت، چون عطر بهار نارنج
با تو دانستم زندگی زیباست
با تو دانستم معنای مادر بودن و پدر شدن را
عاشق شدن را
آمدنت آغاز عاشقانه‌های ما شد
خانه‌ام با نور تو روشن شد و رونق گرفت
آرامشِ جانم شدی و بهترین حس عاشقانه دنیا را به من هدیه کردی

ولادت حضرت معصومه (س) و روز دختر مبارک.