اللَّهُمَّ اجْعَلْ غِنَايَ فِي نَفْسِي، وَ الْيَقِينَ فِي قَلْبِي، وَ الْإِخْلاَصَ فِي عَمَلِي،وَ النُّورَ فِي بَصَرِي

خدایا مرا به بى نیازی در نفس و یقین در قلب و اخلاص در عمل و نور در چشم و بصیرت در دین عطا فرما 

امروز، روز عرفه است؛ روزی که درهای آسمان به روی زمین باز می‌شوند و دل‌های خسته، فرصتی دوباره برای آشتی با خالق خود می‌یابند.

روزی که صحرا با زمزمه‌ دعای عرفه جان می‌گیرد و اشک‌ها، ترجمان صمیمی‌ترین نجواهای عاشقانه با خدا می‌شوند.
عرفه، روزی نیست که تنها در صحرای عرفات معنا یابد، بلکه در گوشه‌ گوشه‌ دل هر انسان مشتاقی، صدای “لبیک” طنین‌انداز می‌شود.

دعای عارفانه‌ی امام حسین (ع) در این روز، دل‌ها را به تپش و اشک‌ها را به جاری شدن دعوت می‌کند.

در تقویم بندگی، عرفه نقطه‌ی اوج است؛ جایی که بنده با تمام وجود می‌گوید: «خدایا، اگر تو نبخشی، چه کسی جز تو دارد توان بخشیدن؟»
 روزی که دعا، به اوج می‌رسد و آسمان، شاهد صادق‌ترین ناله‌ها و نجواهای خاکی‌ترین بندگان می‌شود.

بیایید در این روز، با قلب‌هایی روشن از امید و اشک‌هایی زلال از عشق، دست به آسمان بلند کنیم و از خدا بخواهیم که درهای رحمتش را بر ما بگشاید.

یکی از برجسته‌ترین اعمال روز عرفه، خواندن دعای عرفه است؛ دعایی منسوب به امام حسین (ع) که سرشار از مضامین توحیدی، عرفانی و اخلاقی است.

این دعا، فرصتی برای خودشناسی و خداشناسی است و دل‌ها را نرم و چشم‌ها را بارانی می‌کند. هر جمله از این دعا، آینه‌ای از عشق، بندگی و تواضع است.

اعمال روز عرفه :